Szczenię krok po kroku
Przyszli rodzice oczekując na dziecko wertują przeróżne poradniki i fachową literaturę dotyczącą poszczególnych etapów rozwoju malucha. Niestety, osoby, które przygarniają szczeniaka nie zawsze są takie przezorne i dobrze przygotowane do roli jego opiekunów. Psiaki, podobnie jak ludzie, w swoim rozwoju przechodzą różne etapy - poznanie ich i postępowanie z psem stosownie, do fazy rozwoju, w której się znajduje, pozwala na właściwe ukształtowanie jego charakteru i zbudowanie prawidłowej relacji człowiek - pies.
Noworodek
Pierwsze dwa tygodnie życia naszego pisaka to moment, w którym bardzo intensywnie kształtują się jego zmysły. Zupełnie ślepe przy narodzinach szczenię zadziwiająco szybko zaczyna się orientować w swym najbliższym otoczeniu. Do poznawania otaczającego go świata używa przede wszystkim zmysłu węchu. Okres ten - zakończony momentem, gdy szczeniaki otwierająoczy, jest momentem ich pierwszych doświadczeń - zarówno pozytywnych i negatywnych. Rola właściciela polega przede wszystkim na zapewnieniu psiakom sprzyjających warunków do rozwoju.
Pierwsze kroki
Między trzecim a siódmym tygodniem życia przypominające coraz bardziej dorosłe psy szczenięta wkraczają w okres, który nazwać możemy etapem psiej socjalizacji. W tym czasie ogromnego znaczenia nabierają zabawy i markowane walki z innymi psami - najczęściej szczeniętami z tego samego miotu. Gryzienie ostrymi jak szpileczki mlecznymi ząbkami jest przygotowaniem do prawdziwych walk w dorosłym życiu, psie maluchy poznają także, czym jest odczuwanie bólu. Pod koniec tego etapu zaczyna się stopniowe odstawianie przez sukę szczeniąt od piersi. Początkowo stara się im dawać wyraz swojego niezadowolenia wydając ostrzegawcze warknięcia, gdy zabierają się do ssania, stopniowo jednak może coraz bardziej stanowczo odmawiać im mleka. Takiego zachowania nie należy postrzegać jak przejawu niechęci suki wobec szczeniąt - maluchy uczą sięw ten sposób dyscypliny i posłuszeństwa.
Bardzo istotne dla prawidłowego kształtowania się charakteru szczeniąt jest to, by wszystkie mogły do końca tej fazy rozwoju pozostawać z matką. Brak socjalizacji na tym etapie i zbyt szybkie separowanie szczeniąt od matki (specjalistami od tego typu praktyk są zwłaszcza niektórzy, nastawieni na zysk, hodowcy) owocuje w przyszłości nadmiernąagresją i problemami w relacjach z innymi psami.
Relacje z matką są dla szczeniąt na tym etapie o wiele istotniejsze od kontaktów z człowiekiem, nie należy jednak zapominać o znaczeniu tych drugich. W trakcie codziennych czynności takich jak branie na ręce, głaskanie, kontrola stanu oczu, uszu, łap szczeniak uczy się, że kontakt z człowiekiem jest przyjemnym doznaniem, choć początkowo może mu towarzyszyć lekki stres.
Przyjaciel człowieka
Między 7 a 12 tygodniem życia szczenię jest już na tyle dojrzałe, by rozpocząć przygotowanie do życia wśród ludzi. Ten moment to optymalny czas na to, by przenieść je do domu nowych właścicieli. Na tym etapie rozwoju można także przeprowadzić niezbyt stresujące próby charakteru psa, dzięki którym możliwe będzie ocenienie temperamentu i skłonności naszego podopiecznego. Testy przeprowadzane w tym okresie są o tyle miarodajne, że szczenię ma jeszcze niewielką ilość zachowań nabytych a jego reakcje są obrazem odziedziczonych skłonności. Zdobyta dzięki takim próbom wiedza pozwoli dobranie szczeniaka do oczekiwań właścicieli, co jest szczególnie istotne w przypadku psów, które mają przebywać w domu, w którym mieszkają dzieci.
Przeprowadzka do nowego domu to dla psa równie stresujące doświadczenie, jak dla człowieka. Nowi właściciele powinni zadbać o to, by pierwsze kontakty z nowym otoczeniem były jak najprzyjemniejsze, co oczywiście nie znaczy, że można poniechać jakichkolwiek prób dyscyplinowania zwierzaka. Między 8 a 11 tygodniem życia szczenię uczy się przeżywaćuczucie strachu - jeśli w tym czasie dozna wyjątkowo przykrych doświadczeń, związanych z fizycznym karceniem albo przykrymi zabiegami w gabinecie weterynarza może stać się nadmiernie lękliwe.
Ja tu rządzę!
Mniej więcej od 12 do 16 tygodnia życia psa trwa pierwszy etap jego przechodzenia z dzieciństwa w okres dorastania. Staje się pewny i zadomowiony w swoim otoczeniu i choć wyglądem przypomina jeszcze psie dziecko, nie można dłużej tolerować u niego wszystkich typowych dla maluchów zachowań. W tym czasie należy zacząć naukę podstawowych komend i zasad dobrego wychowania - na przykład tego, że nie wolno mu siadać na fotelu, gryźć mebli i jak powinien chodzić na smyczy. Istotne jest to, by pies zaakceptował właściciela jako osobnika o wyższej od niego pozycji w stadzie i podporządkował się mu.
Warto pamiętać również o tym, że w tej fazie rozwoju pies zmienia zęby. Nadmierne gryzienie i niszczenie wszystkiego, co popadnie nie jest objawem jego złośliwości, ale naturalną potrzebą, którą możemy zaspokoić, dostarczając naszemu pupilowi np. gryzaki z suszonej skóry lub suchy chleb.
Ucieczki
Jeśli posłuszny dotąd, przychodzący na zawołanie pies zaczyna nas nagle w okolicach 4 miesiąca życia ignorować - oznacza, że wkroczył w kolejny etap rozwoju, który potrwa mniej więcej do 8 miesiąca życia. Nasz pupil odczuwa w tym czasie zew wolności, który wilki - jego przodków, skłaniałdo samodzielnego zwiedzania okolicy czy poszukiwania pierwszych partnerek seksualnych. Opieka nad młodym psem może być w tym czasie dośćuciążliwa - może niechętnie reagować na komendy, uciekać, samowolnie oddalać się od właściciela w czasie spacerów. Ważne jest, by zaakceptować tę potrzebę i nie karać psa za jego przewinienia zbyt surowo. Dobrym pomysłem jest spacerowanie po nieznanym psu terenie, na którym nie będzie się czuł zbyt pewnie i nie postanowi kontynuowaćspaceru "na własną łapę".
Dojrzewanie
Między 6 a 14 miesiącem życia w organizmach dorastających psów i suk zaczyna się prawdziwa hormonalna gorączka. Psia młodzież ma problemy podobne do tych, które przeżywają ludzkie nastolatki. Nie wszystkie reakcje i zachowania muszą być dla właściciela zrozumiałe - obojętne dotąd przedmioty mogą wzbudzać lęk lub agresję. Za takie zachowania nie należy psa karcić, ośmielać go lub uspokajać. Wskazany jest raczej spokój i demonstrowanie przez właściciela, że nie ma powodu do niepokoju.
Dorosłość
Okres, w którym psy osiągają pełną dojrzałość jest zróżnicowany w zależności od rasy. Najogólniej rzecz ujmując, psy małych ras osiągajądojrzałość szybciej niż psy ras dużych. Wiek dorosły osiągają one między pierwszym a czwartym rokiem życia. Wchodząc w dorosłość pies zaczyna odczuwać potrzebę zajęcia względnie stałego miejsca w grupie społecznej. Właściwie ułożony powinien respektować polecenia swojego właściciela. Zadaniem tego drugiego, jest dbanie o to, by pies nie otrzymywał od domowników sprzecznych sygnałów - na przykład przyzwolenia na pewne zachowania i karania za nie psa. Takie postępowanie może być skutkiem nieposłuszeństwa a nawet agresji.
Program odrobaczania i szczepień szczeniąt.
Odrobaczanie
Szczenięta odrobaczamy po raz pierwszy w 3 i 5 tygodniu życia. Tak wczesne podanie preparatu przeciwrobaczego jest uzasadnione tym, że szczenięta mogą zarazić się larwami glist jeszcze w organizmie matki przez łożysko, a po narodzinach drogą laktogenną. Szczenięta odrobaczamy co miesiąc do szóstego miesiąca ich życia, a następnie co 3-4 miesiące. Warto wiedzieć o tym, że prawie w każdej lecznicy jest możliwość wykonania kontrolnego badania kału, zanim podamy tabletkę. Badanie to jest bardzo proste i niedrogie.
Program szczepień:
I) 6. tydzień życia (szczepionka dwuskładnikowa:nosówka, parwowiroza)
II) 9. tydzień życia (szczepionka rozszerzona o chorobę Rubartha, kaszel kenelowy,
leptospirozę, parainfluenzę,koronawirozę)
III) 12. tydzień życia (powtórka poprzedniej szczepionki)
IV) 15. tydzień (szczepionka przeciwko wściekliźnie)
W dorosłym życiu psa szczepienia powtarzamy raz w roku.
POLECAMY
